hocus! pocus! focus!
Anne van den Heuvel vertelt :
een atelier! dat is iets voor kunstenaars. toch?
Ook kleine dorps-meisjes worden groot. Ondertussen zelfs met zo hier en daar een lokje grijs … Ach welja, waarom ook niet. Dat steekt mooi af bij alle kleurenpracht in ons atelier.
Ik ben 49 jaar geworden, en eind dit hoop ik 50 jaar te worden. Een mooi jaar om terug te blikken en samen met jullie een kijkje te nemen in de ontstaansgeschiedenis van mijn atelier.
Een atelier! Dat is iets voor kunstenaars. Toch? En hoe word je dan kunstenaar? ‘Is dat iets wat je als kind al wist?’ vragen mensen vaak.
‘Nou, nee … als kind was ik vooral gewoon kind, en als tiener vooral nogal wild en avontuurlijk en wat stuurloos …’
Hoe ik kunstenares werd … de consequentie trok van het kunstenaarschap, mijn intrinsieke motivatie volgde, om te leven vàn, vóór en mèt de kunst … ik zal het jullie woord voor woord vertellen in 7 verhalen. Tenslotte ben ik niet voor niets 7 x 7 = 49 jaar geworden.
Op de foto: Anne van den Heuvel terwijl ze zich lachend in haar bank neer laat ploffen.
Op de foto zien we Indigo en Anne tijdens een expositie in de Kunstkerk te Warffum in 2023
in geuren en kleuren
Ik ben Anne van den Heuvel (1974). Kunstenares, ontwerper … of iets daartussenin. Geboren in ‘s-Hertogenbosch, opgegroeid in Rosmalen, opgeleid in Eindhoven en Breda. Sinds 2007 woon ik in Empel, met mijn zoon Indigo (2006) die zijn studie aan Sint Lucas in Boxtel volgt. Een creatief en avontuurlijk 2-span.
We wonen boven het atelier, vol stoffen, stalen, kleuren … waar vele werken onder mijn handen ontstaan. Het is heerlijk wonen hier te midden van de kleurrijke kunstwerken in de 3 etages tellende (t)huis galerie aan de Berenklauw.
Indigo helpt zo nu en dan mee in het atelier en als gastheer tijdens de Open Atelier dagen, waar hij tijdens de rondleidingen in geuren en kleuren vertellen kan over de wondere wereld van textiel, kunstwerken en projecten. Een heerlijk menneke, dat is ie!
Ik heb me gespecialiseerd in het ontwerpen en maken van unieke textiele kunstwerken die een vitaliserende werking hebben, en die een positieve invloed hebben op de akoestiek in de ruimte. Ik ontwerp en realiseer mijn werken in opdracht èn in eigen beheer.
Sinds 2001 werk ik aan mijn oeuvre, sinds 2006 ben ik leerbedrijf en begeleid ik stagiair(e)s die een carrière in de kunst ambiëren, sinds 2015 werk ik met vrijwillige artisans aan het community-art project ‘gespreksstof’.
Graag neem ik jullie mee over de drempels van de atelierdeur en geef jullie een kijkje in het leven als kunstenares. …
hemels of hels
Na een stapel onstuimige tienerjaren waarin ik geen ervaringen hemels of hels uit de weeg (b)leek te gaan … daalde de rust wat neer toen ik meer richting gevonden had. Mode. Dàt ging ik studeren. En dat was al heel wat. In Eindhoven.
Wat sjonge jonge wat een sprongen heb ik gemaakt. Ondertussen weet, besef èn begrijp ik, dat het schoolse systeem niet altijd helemaal de juiste match is met creatieve, begaafde, nieuwsgierige en nogal stimuleerbare jongeren, waarvan ik er zeker eentje was … Die passen niet persée op een stoeltje in een klaslokaal.
Ik begon, na mijn basisschool jaren op de Mariaschool, bij het Hoogveld College, in Hintham voor wie dat nog weet. Op een dag werden we samengevoegd met de Sparrenburg Mavo en tot Rodenborch Collega gedoopt. Daar ging iets niet helemaal goed. Met mij.
Hoe wonderlijk is het, dat het Indigo hetzelfde verging, toen hij, met zijn kleine ‘ons-kent-ons’ Jeroen Bosch College, werd samengevoegd in een heel nieuwe groter dan groots Rodenborch College … waar hij compleet vast liep, afhaakte en via een binnendoorweg gelukkig bij Sint Lucas werd aangenomen.
Ik had wel concentratie … maar concentreerde op compleet andere dingen dan dat wat in de schoolklas gebeurde.
En interesses had ik ook méér dan genoeg. Maar niet per definitie in geschiedenisles.
En zo geschiedde dat ik wat ging school-hoppen en compleet niet wist wat ik überhaupt wilde gaan doen of worden. Ik had zoveel interesses. Vooral in het leven zelf, ervaren, doen, leren, beleven.
‘Sios … want ik sportte veel en graag. Fysiotherapie? Ook interessant. Filosofie? Misschien wat saai zo’n stil-zit-studie? Psychologie? Heel interessant. Maar whaah … ook best eng. Euhm … Ik heb echt geen idee. Kapper? Ja leuk!!! En dan op de catwalk in Milaan en Parijs al die coole kapsels maken!’
Zo’n 3 maanden lang ging ik naar Tilburg. Op en neer met de trein. Om verveeld thuis te komen want dat hele gedoe had compleet maar dan ook nul komma nul, niks te maken met ook maar iets van hippe dingen en catwalk. Watergolf-rollen indraaien bij saaie grijze haren. Van binnen ging ik dood… dat ging ik dus ècht niet doen! Het leven mocht wel wat sprankelen …
interesses genoeg … vooral in het leven zelf.
Op de foto zien we weefstalen in mijn atelier.
TIP: Heb je nu ook zo’n (creatief) kind wat compleet niet weet welke studie richting het gaat worden … of wil je zelf eens kijken welke ambachten er nu eigenlijk zijn? Bezoek dan het ‘Ambacht in Beeld Festival in Amsterdam. Op 19 en 20 september zijn de ambachtelijke vakdagen speciaal voor scholieren met maakdrang, en op 21 en 22 september is het festival voor iedereen! Er zijn ook leuke workshops te volgen. Let wel even op … voor sommige activiteiten kun je reserveren. https://ambachtinbeeldfestival.nl/
plan
‘Je mag van school, als je zorgt dat je volgende week ergens anders begint’. Dat was het antwoord van ons pap en mam. Zo gezegd zo gedaan.
Ik was 17 jaar en ging mijn ondernemersdiploma en middenstand diploma halen. Want ook al wist niet wat ik zou willen worden, ik wist wel dat ik, wat ik ook zou gaan doen … dat nooit ‘voor een baas’ zou zijn, maar als zelfstandig ondernemer.
Tijdens de komende tijd leefde ik mijn nieuwste roeping, en leerde aan het leven zelf. Ik ging graag naar feestjes en dan graag in uitbundige (of minuscule kleine) outfits, die ik samen met mijn moeder maakte.
En er was, in de binnenstad van ’s-Hertogenbosch, zo’n heel tof winkeltje, met allemaal unieke kleding, waarvan heel veel items zelf gemaakt werden door de fantastisch leuke eigenaresse van dat winkeltje. Hoe dat boetiekje heette? Geen idee.
Helaas, want ik zou graag nog eens terug vinden waar die dame is gebleven. Zij was mijn allereerste inspiratiebron, voor dat wat ik later zou gaan willen doen en worden. Ik zou een eigen mode-label gaan maken en dat verkopen in mijn eigen boetiek. Plan!
Wordt vervolgd.
Heb je zin om in mijn atelier te komen kijken? Voel je dan welkom tijdens de Open Atelier Dagen die we een aantal keren per jaar hebben.
